Complottheorieën: Farmaceuten

19 April 2011



Het Europees parlement heeft een richtlijn, genaamd THMPD (Traditional Herbal Medicinal Products Directive oftewel Richtlijn 2004/24/EG), aangenomen dat de handel in medicinale kruiden aanpakt. Kruiden zullen aan dezelfde eisen als medicijnen moeten voldoen.

Het klinkt plausibel. Eigenlijk gaat het om een amendement van een eerdere wet, begrijp ik als ik doorlees, waarbij ik de indruk krijg dat die uitsluitend in het leven is geroepen voor de bestwil van de Europeanen. Verlichting van de plicht tot registratie hier, gemak van het indienen daar, soepele procedures. Waar maken de actievoerders zich dan zo druk om?

Om de desastreuze gevolgen. Het testen van medicijnen en het voldoen aan alle vereisten kost honderdduizenden euro’s per middel. De farmaceutische multinationals kunnen dat moeiteloos betalen, maar de kleine boertjes? De kwekers van tijm bijvoorbeeld, een eeuwenoud bekend natuurlijk antibioticum, kunnen zo’n bedrag nooit ophoesten, want tijm verkoop je niet voor 40 euro per doosje van 10 pillen. En dan hebben we het nog over een kruid dat verhoudingsgewijs veel verkocht wordt. Veel geneeskrachtige kruiden zoals pau d’arco of cat’s claw (andere natuurlijke antibiotica) komen bovendien uit derdewereldlanden. Die kruiden kunnen we vanaf mei 2011 op onze buik schrijven. Zelfs een onschuldig groeisel zoals pepermunt zal onderworpen worden aan de kostbare procedure, waarvan gezegd wordt in richtlijn 2004/24/EG dat het om een eenvoudige handeling gaat.

Waarom zou het kleine boertje geen tijm of pepermunt meer mogen verkopen? Waarom ben ik per mei 2011 strafbaar voor het hebben van een pot ijzerhard op mijn balkon? Omdat die plantjes de pech hebben aantoonbaar werkzaam te zijn tegen veelvoorkomende ziektes. Daar willen de farmaceuten alleenheerschappij over. De Grote Farmaceuten hebben zich in de dageraad van de Europese Unie verenigd in een krachtige en puissant rijke lobby die de leden van het Europees Parlement onafgebroken benaderen. Benaderen is hier een eufemisme, benaderen als in ‘met tonnen aan smeergeld smijten’, als in ‘dreigmiddelen gebruiken om schandalen de kop in te drukken’. Zie affaire Mediator waarbij onwelgevallige journalisten foto’s van hun kinderen en minidoodskisten kregen opgestuurd. En zie andere schandalen. Bij de pillenindustrie wordt meer omgezet in reclame dan in medicijnen. Dat loopt in de honderden miljarden euro’s. Picture het kleine tijmboertje in zijn idyllische moestuintje.

De juridische tekst mag positief overkomen, de term richtlijn zelf is ronduit misleidend. Alsof het om een advies ging, dat elk land vrij is om te volgen. In werkelijkheid zijn de lidstaten wel degelijk verplicht tot implementatie. Per 30 april 2011 treedt deze richtlijn in werking.

Gelooft u mij niet? Hoor dit: Richtlijn 2004/24/EG wordt ondertekend door niemand minder dan… D. Roche, Voorzitter van de Raad van de Europese Unie! Roche… is dat niet toevallig een mastodontische pillengigant?

Nu zult u zeggen: Dit is te gek voor woorden, dat wordt nooit toegepast. Nou watch them doing it. En teken gelijk even de petitie hier en hier! Help het kleine tijmboertje!



Deze column is eerder op Nurks verschenen.

- Aanraders -