Cookievrij

De brandweer heeft onder leiding van vertrekkend commandant Caroline van de Wiel het roer omgegooid: brand blussen is passé. Brand voorkom je. Dus slaan ze ons om de oren met preventieve maatregelen die ze de komende maanden in persona bij u thuis komen controleren: hebben we wel allemaal brandmelders in onze kamers? Zijn de slingers van uw jarige peuter wel gedrenkt in (kankerverwekkend) brandwerend spul? Zijn uw muren gecoat met vuurvaste (eveneens kankerverwekkende) verf?

Het volk werkt, zoals meestal, braaf mee. Wie niet braaf meewerken zijn de fabrikanten. Spul in huis blijkt steeds vaker van brandbaar materiaal vervaardigd, al dan niet degelijk gecoat met die vlamvertragende vloeistoffen. Gordijnen van zijde of katoen? Niet meer te vinden, want allemaal van polyester gemaakt. Meubels van hout? Hippe kunststoffen zijn in zwang. Muren van steen? Panelen van plastic zijn geliefd onder bepaalde etnische groepen. En zo kan ik wel doorgaan. Bij de renovatie van mijn etage vorig jaar kreeg ik een gloednieuw aanrecht. De vorige, van metaal, was 30 jaar meegegaan. De nieuwe heeft de house warming party niet overleefd. De eerste de beste keer dat ik voor een groep moest koken en braden smolt het acuut. Niet door een vlam, maar gewoon door de warmte die oven en fornuis produceerden. Ik was verbijsterd: overal in huis irritante brandmelders die in mijn ogen schijnen als ik slaap en om de haverklap oorverdovend af gaan, mijn wenteltrap naar boven ongunstig verplaatst vanwege brandweereisen, maar wel een aanrecht van kunststof naast het gasfornuis. Je zou zeggen: maak de omgeving rond het vuur veilig! Gebruik steen of metaal! Ik meldde het voorval bij de woningbouwvereniging, maar die gaf niet thuis: wat gebeurd was was onmogelijk, want die aanrechtbladen waren degelijk gecoat. We hebben dus vreselijke dampen ingeademd bij dat feestje. En ik zit een jaar na dato nog steeds met een zwart geblakerd aanrechtblad.

Een onderzoek heeft onlangs aangetoond dat we bij brand nog maar 3 minuten de tijd hebben om te vluchten, voor de dodelijke verbrandingsgassen van al dat kunststof en dat brandwerende spul ons vellen. Drie minuten! Drie keer nix zult u bedoelen! Dan kun je net zo goed blijven zitten en wachten op de dood.

Wederom blijkt de overheid achter de feiten aan te lopen, in plaats dat ze vroegtijdig optreden om onwenselijke (lees gevaarlijke) ontwikkelingen in de kiem te smoren. Diep in jezelf hoop je tegen beter weten in dat de autoriteiten het bij het goede eind hebben, dat ze beter zijn dan jezelf, dat ze met vooruitziende blik in het algemeen belang handelen. In werkelijkheid tasten ze in het duister.