Fungi
5 September 2021
"IK LEEF!!" was het eerste wat mevrouw Hazenkraak riep bij het wakker worden. Wat was het geval? Ze had bij de avond ervoor een pan vol zelfgeplukte, haar tot dan toe onbekende, paddenstoelen opgepeuzeld. “Une bonne fricassée de champignons” zoals haar tante Monique placht te zeggen, in die ouwe tijd in die ouwe bergen, waar paddenstoelen plukken een volksdingetje was, is, en zal blijven.
In diezelfde bergen echter, had mevrouw Hazenkraak een heus plukverbod aan haar broek hangen. Ze had op een zondag een mand schimmels verpest door er een giftige in te gooien, wist zij veel. Haar zus, die de gave van paddenstoelenplukken van hun opa had geërfd, had de hele mand acuut leeg geschud. Die avond hadden ze iets anders moeten bedenken voor het eten.
Nooit meer uit eigen beweging een zwam in het wild geoogst.
Tot gisteren.
Al jaren moest ze ze zien, die enorme knollen in haar weiland. Ze blaakten van verleidelijkheid, 78 toeren-LP’s van wit vlees, mollig en sappig, met hun dikke voeten gezellig in een wijde kring. Maar, haar plukverbod indachtig, ze liet ze staan, en gebood ook maar het gezin om dat ook te doen.
Een paar weken geleden was de dendroloog de bomenboel komen keuren – je wilde niet dat de scheve reuzepopulier op een onbewaakt ogenblik op de kop van een voorbijganger viel, niet waar? De dendroloog had mevrouw Hazenkraak een app doorgegeven waarmee je planten en dieren kon identificeren (“determineren” heette dat). De hele zomer had mevrouw Hazenkraak alles wat groeide, bloeide en krioelde onderworpen aan het robotje. Uiteindelijk werd het september en kwamen de witte gevaarten bovengronds. Snel! Ze maakte de benodigde foto en klikte op determineren.
Agaricus spec.
Champignon.
Champignon. Vol ongeloof tuurde Mevrouw Hazenkraak naar het schermpje. Ze bedacht vervolgens dat dat wellicht ‘paddenstoel’ betekende, zoals in het Frans. Dat kon van alles zijn. Daar vielen nasty bitches onder. Ze liep naar haar kantoortje en zwengelde google aan. Google zei: champignon. As in: champignon die je in de supermarkt koopt. Ze vroeg het Youtube. Youtube zei: Beware! some species are poisonous, how to recognize them.
Mevrouw Hazenkraak volgde de stappen.
Check: champignon.
Check: champignon.
Check: champignon.
Laatste test: de geur. Anijs! Ze sprong een gat in de lucht. Dit waren geen gewone champignons, dit waren blijkbaar de aller- allerlekkerste champignons ooit, anijschampignons!
Ze rukte er een stuk of 4 uit, rende naar binnen onderwijl schreeuwend tegen Mijnheer Hazenkraak dat hij het adres van het dichtstbijzijnde ziekenhuis moest opzoeken, mikte de kostbare schat in de eerste de beste pan die ze kon vinden, pleurde daar boter op, liet pruttelen terwijl ze voetstampend ernaast stond om het kookproces te activeren, en vrat die hele pan in een gulzige teug op.
Hemel wat was dat lekker.
Het was met enige vrees dat ze die avond halfjes met mijnheer Hazenkraak naar #NEDMON had gekeken, en met enige vrees dat ze daarna toch in slaap was gevallen.
Nu ze het overleefd had, mat ze de repercussies: ze beschikte over een Hoorn des Overvloeds die 3 maanden lang verrukkelijke, obese lekkernijen zou blijven produceren.
Ze stond op, liep naar hun kring en zette de tuinslang erop. Daar moest ze maar verdomd goed voor gaan zorgen.
