Magies

12 Juli 2009



De dood is een komeet. Haar staart maait in het rond. Momenteel in mijn vroegere kring. Eerst trof zij Thea, dan Arthur, en spoedig Jasper. En nu Bleke Simpie.

Ik fietste door een Jasperloos Amsterdam: het voelde alsof ik hier niet meer hoorde. Alsof hij werkelijk de Magiër was die mij aan Amsterdam Big Mama had gebonden.  Alsof hij de ziel van Amsterdam was, de kabouter die lachend en tierend in het vuur danste.
Nu is Simon weg, Simon de Rustige, Simon de Lieve. Simon die 's ochtends langskwam, op een dag dat wij 's ochtends nog wakker waren, om een gedicht van Hans Andreus voor te lezen waarvan de woorden zich in mijn nog niet vernederlandste brein groeven:
"Ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groeten
De voeten der voorbijgangers laten zich beter groeten"
Het leven zag er dan voor die dag licht uit, zoals hij eruit zag: een witte verschijning, haast doorzichtig, als een engel met engelenhaar dat zachtjes om hem heen zweefde.

Ik ging bij mijn ex weg en zag zijn vrienden niet meer. Als ik eens Simon ontmoette dan riep hij: "He, Taartje!" "Ik ben Taartje niet!" wierp ik dan telkens fel terug, maar hij had gewoon een andere naam op mij geplakt, en hield zich daaraan, jaar na jaar na jaar na jaar.
Thea is dood, Jasper is dood, Arthur is dood, Simon is dood en ik vraag u:
Waar is Magies Centrum Amsterdam?



.

- Aanraders -