Complottheorieën: Europa
19 April 2011
.
De treinen tussen Frankrijk en Italië zijn stopgezet. De grens gaat dicht, heet het. Een schande voor Europa. Maar gaat dit Franse gebaar werkelijk tegen de Europese Geest?
In Nederland en in Frankrijk werd in 2005 in landelijkse referenda het voorstel voor een Europese Grondwet getorpedeerd. We waren collectief bang om onze eigenheid te verliezen, we wilden beschermen wat nog te beschermen viel: onze eigen mores, die anders zouden sneuvelen onder de regelzucht van Europa.
Voor ik ging stemmen heb ik de tekst van de Europese Grondwet van A tot Z gelezen, in twee talen: de Franse en de Nederlandse versie. Jarenlange ballingschap heet me geleerd dat vertalingen nooit één op één zijn, er valt veel te leren uit de verschillen. In dit geval ging dat niet op. Ik ben geen juriste en had grote moeite met het ontcijferen van de ambtelijke talen, maar een ding kwam heel helder naar voren, in beide teksten: Fort Europa.
Waar de Nederlandse en Franse burgers bang waren om de specifieke karaktertrekken van hun respectievelijke landen te verkwanselen, ging de grondwet voornamelijk om een heel ander aspekt van Europa: het bewaken van haar grenzen. Niet de grenzen onderling: die zouden vrijer zijn. Nee, het ging om de buitenste rand, het ging om Italië, het ging om Lampedusa. Het ging erom dat de landen van Europa samen een blok konden vormen tegen immigratie uit niet-Europese landen. In casu: dat Frankrijk en Nederland verplicht zouden zijn geweest na de opstanden in Noord Afrika Italië ter plekke te gaan assisteren, dat ze daar manschappen zouden sturen, ambtenaren, de hele santekraam, om paspoorten en visa te controleren en gelukszoekers terug te voeren naar hun oorspronkelijke land.
Dat wisten de linkse actievoerders die tegen de grondwet hebben geageerd. Ze hebben dat echter verzwegen: ze hebben ons bang gemaakt met het spookbeeld van Europa als een monster dat onze vrijheden zou komen inperken, ze hebben ons warm gemaakt met de fata morgana dat wij daar iets tegen konden doen. We hadden een wapen, we konden nee stemmen. Als de Nederlandse burger had begrepen dat de grondwet Europa middelen zou geven om immigratie uit onontwikkelde landen tegen te houden was hij er niet zo ijverig tegen geweest. Het volk is immers links tot het over het binnenlaten van goedkope arbeidskrachten gaat. Het volk is solidair binnen de veilige grenzen van een gegeven land. Het volk had het idee van een Fort Europa omarmd, het volk had ja gestemd.
Het verliezen van onze eigenheid aan Europa gaat ondertussen onverminderd door. Daar is geen kruid tegen gewassen, daar ging de grondwet ook niet over. Of toch wel: in een aantal artikels werd beloofd er voor te waken dat dat niet zou gebeuren. We zijn er met open ogen in getuimeld. Nu kan minister Leers veilig roepen dat Lampedusa een Italiaanse aangelegenheid betreft waar wij niets mee te maken hebben. We laten eerst de Italianen, dan de Fransen, krampachtige pogingen ondernemen om de tienduizenden te weren, en ondertussen slaan we kruisjes en bidden dat we gespaard blijven.
.
