Het Makkelijke Vrouwendieet van Oud Zeikwijf

28 Juni 2011



Het is de vaste lezer niet ontgaan: ik moet op dieet. Helaas. Ik pas nergens meer in en mijn lijf heeft het zwaar. Wat mij doet peinzen over dat begrip. Waarom moeten wij vrouwen zo vaak op dieet en de kerels nooit? Het begint in de puberteit al: zij blijven schrokken en schieten bottig in de lengte, terwijl wij kwijlend toekijken, op een houtje bijten en in de breedte uitdijen. Oneerlijk is het.


Dat vond ik tenminste, tot ik vroeg in de twintig zwanger raakte van mijn eerste. Ooit van het begrip ochtendmisselijkheid gehoord? Die je zogenaamd drie maanden hebt en daarna niet meer? Niks OCHTENDmisselijkheid bij mij, eerder 24 uurs-braken. En die drie maanden? Dat werden er negen. Negen lange maanden heb ik gekotst dat het een lieve lust was. Zelfs de geur van voedsel kon ik niet verdragen. Ik leefde op pakjes tomatientje die ik voor het avondeten opwarmde om ze op een soepje te doen lijken. Ik viel af. Ruim tien kilo. U leest het goed: toen ik beviel was ik 10 kilo lichter dan toen ik begon. Ik had echter een zoon gebaard van dik 7 pond-en-een-half, een kolos gezien mijn formaat, blakend van gezondheid en geluk in de zalige onwetendheid van de hel die aan zijn geboorte voorafgegaan was. Ik rolde van het kraambed dat ik niet had, viel op mijn knieën en dankte de Heer waar ik niet in geloofde voor het barmhartige feit dat ik voor de conceptie toevallig net in een moddervette periode zat. En daar, lieve lezers, heeft de Natuur voor gezorgd. De Natuur wil namelijk dat we kinderen krijgen. Vraag me niet waarom, maar het is zo. En die foetussen moeten gevoederd worden, in de buik. Daarom slaan wij vrouwen vet op waar mannen spieren kweken. Stel je voor dat er oorlog zou uitbreken? Het is niet omdat we de eerste generatie sinds eeuwen die het niet overkomen is dat het opeens niet meer kan, niet waar. Komt het dan niet verdomd goed uit als de zwangeren een lekker voorraadje voeding bij zich dragen, die de vrucht kan uitzuigen tot hij volgroeid is? De Natuur zorgt er trouwens ook voor dat we eens in de zoveel tijden een onregelmatige menstruatie hebben, zodat (mochten wij de dagen hebben geteld) toch op een cruciaal moment vrijen. Dat het velen niet (meer) lukt om te concipiëren is niet haar schuld. Ze heeft alles uit de kast gehaald om ons in onze vruchtbare (lees jonge) jaren te doen copuleren. Ze heeft ons vanaf dag 1 van de puberteit gekmakends geil gemaakt en voorbehoedsmiddelen moeilijk verkrijgbaar of consequent laten falen, en ons geobsedeerd met de andere sekse. De Natuur zorgt er dus voor dat wij vrouwen dik worden. Want de Natuur weet dat we negen maanden kunnen gaan kotsen, en wat is haar meer waard? Een blakende boreling of een kotsende moeder? Juist.

Maar goed. De meeste braken toch niet negen maanden lang, ze blijven eerder stug doorvreten. Wat ons brengt naar de volgende vraag: Hoe de overtollige kilo’s kwijt te raken tussen twee zwangerschappen? Hier het recept van Oud Zeikwijf:

SUIKER ERUIT, VET ERIN

Suiker laat je staan, alsmede de meeste voorverpakte middelen in de fabriek gemaakt: die zitten er bordevol mee. Een goedkopere smaakmaker heeft de voedingsindustrie namelijk nog niet kunnen produceren. Vet kun je blijven eten, mits zonder suiker, wat een hoop snacks uitsluit, gezien de combi vet + suiker de motor onder het snelle vreten behelst. Onthou:
suiker = hongergevend
vet = hongerstillend.
Neem ter illustratie een lepel olijfolie tot u. Uren later is uw honger nog steeds gestild. Eet daarentegen een schepje suiker: na een half uur moet u als de wiedeweerga iets verorberen, liefst iets ongezonds in de zin van bloedsuikerverhogends. Resistance is futile. Zo werkt suiker nu eenmaal. Vet kunt u tot de menopause medisch ongestraft consumeren: de oestrogenen in uw lichaam beschermen u nog tegen hart-en vaatziektes. Let wel op dat u niet hetzelfde voorschotelt aan de mannen in het huis, want daar raken hun aderen van verstopt (hoe oneerlijk is dát), en vallen ze opeens pats boem, voor uw slanke ogen dood neer.
Maar vooral, vooral:

VAST TOT DE EISPRONG EN VREET IN DE PMS.

Een tweefasendieet. Dat werkt het beste, zonder noemenswaardige jojo-effect, omdat het past bij het hormonale cyclus van de vrouw. Gelooft u mij niet? Probeer dit dan eens: Print dit formulier (PDF ALERT!) uit in tienvoud. De eerstecycle day is dag 1 van uw menstruatie. Schrijf in dat formulier de dagen dat u vreetbuien hebt. Doe dat tien maanden. U zult versteld staan: trek hebt u alleen na dag 14. Alle dieetgoeroe’s hameren erop dat we ons in de PMS niet moeten laten gaan. Ik zeg: vreten. Juist dan. Go with the flow. Werk de Natuur niet tegen. Verhongeren doe je liever tussen dag 1 en dag 14, wanneer je toch geen honger hebt. Etentjes buiten de deur plan je tussen dag 14 en dag 28. Simpel.

De knik in de kabel komt met de perimenopause, in Nederland meestal overgang genoemd. In die soms tien jaar durende fase voor het stoppen van de menstruatie is het hormonale cyclus van de vrouw wacko. Dan werkt mijn dieet niet meer, want je hebt op de raarste momenten van de maand PMS en dus honger. Bovendien raak je de kilo’s dan niet zo eenvoudig meer kwijt. Wat eigenlijk niet zo heel gek is, gezien de verwoestende gevolgen van vermageren op oudere leeftijd voor het uiterlijk: het Dolly-Parton-effect zal ik maar zeggen (in NL beter bekend als het Hanneke-Groenteman-effect) – je ziet er subiet 20 jaar ouder uit. Ik vraag me dus af: Wat rept de Natuur hierover? Daar heb ik zo mijn idee over. Zou het heel misschien zo zijn dat oudere vrouwen de kans lopen om géén eten meer te krijgen, omdat ze niet meer mooi of rendabel zijn dus steevast overgeslagen door de stoere binken na terugkomst van de jacht? Dat ze dan ook moeten pakken wat ze pakken kunnen, dat potdicht moeten opslaan en daar maximaal profijt van moeten trekken uit angst voor de magere jaren die komen gaan? Ik kijk opeens met heel andere ogen naar mijn vetrollen. Het is mijn pensioen, voor als ik helemaal niks meer waard ben. Koesteren dus, dat vet.

Goh, ik hoef dus toch niet op dieet. Wat mij weer verdikkeme goed uitkomt.



Tip van Oud Zeikwijf aan vrouwen, hoe dik ze ook zijn: Walk like a queen.

Eerder op Nurks gepubliceerd.

- Aanraders -