De Grote Roerganger
25 Juli 2010
Jan Marijnissen roemt Lula, de socialistische president van Brazilië, die bij zijn victorie de woorden sprak: "Als elk mens in dit land elke ochtend ontbijt, elke middag luncht en elke avond dineert, dan pas ben ik klaar met mijn missie." Marijnissen kijkt met een verlangen dat niet valt in te tomen, zijn ogen worden vochtig, zijn stem trilt. Zò'n volk, zò'n volk had hij gewild. Een armzalig volkje, onwetend, ploeterend in hopeloze uitzichtloosheid, tot de verlichte doch liefdevolle despoot hem kwam redden met zijn socialisme, waaronder vandaan de verwaandheid van de jaren zestiger af en toe opdook, als hij het over abstrakte Kunst mocht hebben. Een gedwee gepeupel dat niet achter flamboyante epicuriërs, Pim Fortuyn-achtige schimmen aan zou lopen, dat ten allen tijden en ongevraagd degelijkheid boven zinsgenot zou verkiezen. Desnoods een derdewereldland zoals Namibië of Algerije, die in zijn gekozen Zomergastfragmenten voorkwamen. Ja, daar had hij wel de leider van willen zijn.
Het is hem niet gegeven. "Het is uitzichtloos. Weet je wat het probleem is?" vraagt hij Jelle retorisch, "Nederland is te af."
Ja, Jan, Nederland is je te af. Nederland heeft geen behoefte aan het ontbijt-lunch-en-diner upgrade die je voor haar in petto had. Nederland sluit haar deuren om te gaan potverteren. Nederland is rijk op weg naar rijker. Nederlanders willen poen en spullen, geen preken over Kunst, geestelijke armoede en moreel verval. Nederlanders zijn de SP voorbij.
"Een rechtse regering zie ik niet zo gauw komen." Wijsheid, voorspellende gave of wishful thinking?
.
