De aangekondigde vertrektijd op de digitale borden schuift met je mee. Je komt aan: er staat 10:42 uur. 5 min. later verandert dat in: 10: 47 min. Het is inmiddels 10:48 uur: je eigen tram in geen velden of wegen te bekennen. Wel hordes andere trams, die je op dat moment toevallig en jammerlijk niet nodig hebt.
Als je eenmaal ingestapt bent in het juiste exemplaar en het vehikel zich met horten en stoten een kilometer of wat heeft verplaatst, stopt dat voor rood. Het rood voor trams, dat zijn twee minilichtjes naast elkaar. Als het rood op wit overgaat (twee stippen boven elkaar), dan maakt je transport aanstalte om op te trekken. Op dat moment tikt een vrouw met een buggy langdurig op de deur. De deur gaat open. Zij vraagt: "Alsjeblieft paar kinderen ophalen." Op een toon die geen alsjeblieft inhoudt. De chauffeur, een jonge Surinamer met spiegelbril, lijkt zich raad te weten met deze kryptische boodschap, hij wel. Hij gebaart wat naar achteren, doet de deur vervolgens kalm dicht, en vertrekt beleefd doch kordaat.
Dit bericht is gepubliceerd op AT5.
Oefening in Vuisjes' stijl
25 September 2010
