Parkeergeld
11 Oktober 2009
Vaak doen wij columnisten ons uiterste best om het nieuws op te leuken. Heel soms hoeft dat niet: het nieuws is dan vanzelf al grappig. Gister in het Parool zo'n staaltje hilarische mededeling.
Het stadhuis zit in de financiële problemen nu de instroom van parkeergelden keldert. Wat is het geval? Ons groenlinks getinte bestuur schroeft sinds jaar en dag de parkeertarieven genadeloos op. Gemor van hoi polloi (hoor ik gelach in Café Molrat?) werd stelselmatig de kop ingedrukt door gescherm met Het Milieu. Amsterdam heeft sinds Brussel het zei een fijnstofproblematiek, en als we nou zorgden dat automobilisten hun voertuigen niet meer kwijt konden in de stad, dan zou het aantal daarvan verminderen. Exit fijnstofgezeik.
Maar wat bleek? De automobilist bleef inderdaad massaal weg (hoewel ik daarvan feitelijk niets maar dan niets heb gemerkt). De stadskas ging de inkomsten vreselijk missen. Die waren nodig, volgens onze Groenlinkse bestuurders, om huizen te bouwen. Onze Verlichte Roerganger Maarten van Poelgeest had gerekend op een slordige
350 000 woningen erbij.
Nu weet ik niet wat het grappigste hieraan is:
-dat een partij dat zich schaamteloos groen weet te noemen een stel ordinaire betonnenvreters blijkt te zijn,
-dat zij daarvoor durven opkomen,
-dat een maatregel voor de verandering eens wèl het beoogde effect heeft,
-dat het bestuur loog over het beoogde effect,
-of dat ze zich hierover niet schamen.
Wat mij betreft mag de krant elke dag vol met zulk nieuws. Ik smul.
.
