Moordbusiness
29 Oktober 2009
Is het ooit gebeurd dat een ex-minister van een westers land achter de tralies verdween? Dit hoogst ongebruikelijke evenement vond dinsdagavond plaats in Parijs. Daar werd Charles Pasqua, oud-minister van Binnenlandse Zaken, veroordeeld tot "un an de prison ferme". "Ferme", daar zit het hem in, niet voorwaardelijk. Nu ben ik toch wel erg benieuwd hoe zijn celletje eruit ziet. Je gooit een ex-minister toch niet op een hoop met het doorsnee geboefte dunkt mij.
Dat hele proces is een wonder. Angolagate heet het in Frankrijk. Voor het eerst werden kopstukken van regering en zakenleven ter verantwoording geroepen om hun aandeel in wapenleveranties. De straffen zijn niet mals: tot 6 jaar cachot, en enorme boetes. Zelfs een zoon van wijlen president Mitterand moet eraan geloven: een voorwaardelijke celstraf van 2 jaar plus
375 000 euro boete. Dit keer heeft "le piston" het laten afweten. Hebben de Franse politici en bestuurders werkelijk wapens verkocht? Als je hen moet geloven niet. Ze hebben wel de boel gefacilieerd cq misbruik gemaakt van hun positie om een en ander te laten plaatsvinden. Althans, dat zijn de aanklachten.
In dit geval gaat het om een specifiek geval dwz de levering van wapens en legervoertuigen aan Angola in de jaren '90, toen dat officieel niet mocht. Maar zulks vindt op quasi dagelijkse basis plaats, overal ter wereld. Dat weet iedereen. En toch wordt er nooit wat ondernomen om deze praktijken te stoppen.
Dat maakt deze veroordelingen zo bijzonder. Charles Pasqua werd terstond naar de set van het franse journaal geroepen om zijn weerwoord te geven. En dat deed hij magistraal, dat moeten we hem nageven. Hij begon met onschuldig te pleiten, dat spreekt voor zich. Maar dan komt het: volgens hem gaf het blijk van hypocrisie om zomaar in het wilde weg onschuldige mensen zoals hemzelf te gaan veroordelen, terwijl elke regering in elk land doorlopend en ongezien wapens verkoopt aan arme sloebers die elkaar de hersens in willen slaan. "Iedereen doet het behalve ik." Hij sloot af met een pleidooi voor volledige transparantie omtrent eventuele leveranties van wapens van westerse regeringen aan andere landen. Daar had de interviewster niet van terug. Zij, en de kijkers samen met haar, konden in de verte president Sarkozy en zijn crew heel hartelijk horen lachen op het Elysée. En dat kristalheldere geping, dat waren de champagneglazen die tegen elkaar werden gehesen. Zij waren de dans wederom ontsprongen, zij wel. Proost!
Naschrift 31 okt:
In afwachting van de veroordeling van ex-premier Villepin op 28 januari (affaire Clearstream) waarbij anderhalf jaar voorwaardelijke celstraf is geëist, kunnen we sinds gisteren ook genieten van de malheurs van niemand minder dan ex-president Chirac. Hij wordt verdacht van het tracteren van vriendjes op wellustig betaalde nepbaantjes op het Elysée (goed voor 10 jaar onvoorwaardelijk). In deze affaire hangt het zwaard van Damocles trouwens ook heel dreigend boven de kop van Jean de Gaulle, kleinzoon van le Grand Charles. We moeten onwillekeurig denken aan het echtpaar De France-Habsburg, die terug in het jaar 1793 hun prachtig getooide hoofden in het afvalmandje zagen rollen. We mijmeren dat het adagium "tyrannicide is no homicide" door de Fransen ruim wordt opgevat. Als ik Balkenende was, zou ik me twee keer achter de oren krabben voor ik die baan bij de Europese Unie accepteer...
.
