Jihad
26 Augustus 2017
Bij de strijd om Syrië hebben de jihadisten zich tweeërlei in de voet geschoten.
Ten eerste, ze hebben de opstand doen mislukken. Een opstand van een onderdrukt volk tegen een wrede dictator, een puppet van de VS bovendien, die vanzelfsprekend geen oog had voor de noden van zijn volk. De jihadisten namen het gevecht over. Vanaf dat moment was inmenging van buitenlandse mogendheden gerechtvaardigd. Die wrede dictator werd met daad en middelen verdedigd als exponent van een legitieme regering. Het Syrische volk heeft het nakijken.
Secundo: uitwas van de strijd in Syrië was een serie aanslagen in Europa, die het Europees volk pandemisch anti-moslim heeft gemaakt. Met alle beperkende maatregelen tot gevolg: geen regering van Europa zal het zich nog permitteren het tekort aan onderbetaalde arbeidskrachten op te vullen met immigratie uit moslimlanden. Op vele fronten werkt dat ressentiment door: moslims worden gewantrouwd. Terwijl het kalifaat hierzonder beter op weg was, gebruik makend van het verbod op discriminatie. Binnen een generatie of wat hadden moslims in Nederland juist een krachtigere positie ingenomen, met instemming van het Nederlands volk. Zie ze nu.
Verder word ik voornamelijk depri van de voorspelbaarheid van het gebeuren. 200 zgn 'Syriëgangers', Nederlandse jongens en meisjes die naar Syrië zijn afgereisd om aan de Jihad mee te doen, komen terug naar Nederland, de makke schapen. De vreze is dat ze hier het kalifaat een handje willen helpen met aanslagen op Nederlands grondgebied. Terwijl ze ook naar Palestina hadden kunnen gaan om door te vechten voor de goede zaak. De grote vraag is wat deze helden hier verder nog denken te bewerkstelligen. De Val van Nederland? de Val van het Westen?
Veel succes daarmee.
